Τεύχος 19, Οκτώβριος 2021

Το τεύχος αυτό είναι, κυρίως, εμπνευσμένο από την αρχαιοελληνική σκέψη και τη συνάντησή της με τη συστημική σκέψη στην  ψυχοθεραπεία. Υπάρχουν επίσης τρία κείμενα αφιερώματα στον Μίκη Θεοδωράκη, που τον χάσαμε πρόσφατα.

Από τη μέρα του θανάτου του, ο Μίκης Θεοδωράκης έγινε ο ενορχηστρωτής ενός πρωτοφανούς φαινομένου. Σε όλη την Ελλάδα ποτάμια τα πλήθη της συγκίνησης, παλλόμενα στις αρμονίες της μουσικής του.

Ο Μίκης υπήρξε παράδειγμα ολοκληρωμένου ανθρώπου, κατά την αρχαιοελληνική έννοια, έζησε, σκεφτόταν και δρούσε σε αρμονία με τα οράματα του και τα «πιστεύω» του

Μερικά λόγια «αντί επιλόγου» για το «τελευταίο αντίο» στον Μίκη Θεοδωράκη

Η παρούσα μελέτη επιχειρεί να διερευνήσει τόσο ποσοτικά, όσο και ποιοτικά, τις τάσεις και εξελίξεις στην αναζήτηση βοήθειας από ειδικούς ψυχικής υγείας από τα πρώτα χρόνια της οικονομικής κρίσης.

Τι θέλουμε εμείς οι θεραπευτές να μάθουμε από τα λογοτεχνικά αυτά κείμενα; Η προσδοκία μας είναι να εμπλουτίσομε τη δουλειά μας, χωρίς να φτωχύνουμε την τέχνη της ποίησης.

Το παρόν αρθρο αναφέρεται σε τρεις βασικές ηρωίδες από τα έργα του Ευριπίδη. Τη Μήδεια, την Εκάβη και την Ανδρομάχη.

Υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τρόποι για να προσεγγίσει και να ερμηνεύει κανείς την ελληνική τραγωδία, που, βασικά, δεν ταυτίζονται μεταξύ τους. Τρείς είναι οι  πιο διαδεδομένοι.

Το παρόν άρθρο τείνει προς το συμπέρασμα ότι η επίκληση και η εμπνευσμένη αξιοποίηση των γραπτών του Σωκράτη και του Bateson, εν τέλει γεφυρώνει τις όποιες επί μέρους θεωρητικές αποχρώσεις και διαφορές, καθώς. όπως υποστηρίζει ο συγγραφέας, η υπόθεση είναι το πλαίσιο του διαλόγου.

Ο Freud, αναφέρει «Σκέφτομαι “Το Οιδιπόδειο Σύμπλεγμα”, ονομαζόμενο, έτσι, γιατί η ουσιαστική του υπόσταση μπορεί να βρεθεί στον ελληνικό θρύλο του Βασιλιά Οιδίποδα, που έχει διατηρηθεί για μας σε μια εκδοχή ενός μεγάλου δραματουργού.."