Η ανακάλυψη και αποκρυπτογράφηση του DNA αποτέλεσε μια από τις μεγαλύτερες τομές στις επιστήμες του Ανθρώπου. Ένας αυτόνομος επιστημονικός κλάδος δημιουργήθηκε και αναπτύχθηκε στη βάση αυτής της ανακάλυψης και ακόμα αρκετά βραβεία Nobel ανταμείβουν επιστημονικές προσπάθειες με επίκεντρο την έρευνα για την θεραπευτική εφαρμογή αυτών των μακρομοριακών ενώσεων.
ο διάστημα που πέρασε σημαδεύτηκε από μεγάλες απώλειες για την κοινότητα των Συστημικών Θεραπευτών. Στις 30 Οκτωβρίου πέθανε ο μεγάλος δάσκαλος και θεμελιωτής της δομικής θεραπείας οικογένειας Salvador Minuchin (13 Οκτωβρίου 1921 - 30 Οκτωρίου 2017).
Από την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο το 1974, πολλές εκατοντάδες ανθρώπων θεωρούνται ακόμη αγνοούμενοι. Παρά τις εκταφές οστών τα οποία πρόσφατα ταυτοποιήθηκαν με μεγάλο αριθμό από αυτούς τους αγνοούμενους, η διεργασία του πένθους τους δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί.
Η συγκεκριμένη εργασία αφορά στη βιωματική καταγραφή της εμπειρίας μου ως συμμετέχουσα σε συνεδρίες μεγάλης ομάδας που πραγματοποιήθηκαν στα πλαίσια ενός μονοετούς πανεπιστημιακού προγράμματος κλινικής μετεκπαίδευσης στα δυναμικά ομάδας που έλαβε χώρα στην Αθήνα από το Σεπτέμβριο του 2014 μέχρι τον Ιούνιο 2015.
Θέμα του άρθρου είναι το τραύμα και η ανθεκτικότητα που «μεταδίδονται» από τον πρόσφυγα στον άνθρωπο που του προσφέρει βοήθεια. Σκοπός του είναι η ενημέρωση των ειδικών και των εθελοντών για τις πιθανές προκλήσεις και τα αποτελέσματα της δουλειάς με τους πρόσφυγες
Μια συχνή κριτική της φεμινιστικής προσέγγισης προς τη θεραπεία ζεύγους, είναι το ενδεχόμενο επαναθυματοποίησης του θύματος σωματικά και ψυχολογικά και η παροχή στον δράστη ενός πλαισίου που πιθανώς επιτρέπει την αυτοδικαίωση. Aπό την άλλη, η ατομική παρέμβαση στερεί τον θεραπευτή από τη ζωντανή παρατήρηση της έντονης αλληλεπίδρασης του ζεύγους.
Η μετάδοση της ψυχικής ζωής από τους γονείς στα παιδιά και από γενιά σε γενιά αποτελεί αντικείμενο έρευνας τις τελευταίες δεκαετίες. Πέραν της κληρονομικότητας, σημαντικοί μελετητές, ψυχαναλυτές (KAES R.& FAIMBERG H.) και οικογενειακοί θεραπευτές (BOSZORMENYI-NAGY I. & SPARK G.M. , BOWEN Μ.) αναζητούν τους μηχανισμούς μεταφοράς και εντοπίζουν σημαντικές- ευάλωτες περιοχές της ψυχικής ζωής όπως: οικογενειακές αξίες και νομιμότητες, ονοματοδοσίες, τα εν κρύπτη οικογενειακά μυστικά, το ψυχικό τραύμα, κ.α.
Χαίρομαι που το βιβλίο της Κάτιας, εργασία πολυεπίπεδη, ποιοτική και απαιτητική, βάζει και στον αναγνώστη πολλή δουλειά. Προφανώς δεν έχω τα φόντα ούτε τη ματαιοδοξία να παρλάρω μπροστά σε ψυχιάτρους και ψυχολόγους για τη «σχισμογένεση», την «τριγωνοποίηση» και την «αδιαφοροποίητη μάζα του οικογενειακού εγώ».
Διαβάζοντας το βιβλίο επανήλθε στη σκέψη μου ένα ερώτημα που πολλές φορές με έχει απασχολήσει: «Έχει σχέση η πολιτική με την ψυχοθεραπεία;» Η ψυχοθεραπεία έχει πολύ συχνά απτά, θετικά ή ακόμη εντυπωσιακά αποτελέσματα, σε αντιδιαστολή με την πολιτική που την τελευταία δεκαετία στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη, παράγει δηλητηριώδεις καρπούς.
